Ο όρος παρέμεινε και στο μοντέρνο κίνημα περίπου με την ίδια αξία. Από έξω προς τα μέσα και με το μυαλό πάντα στο "όλον". Αλλά με μια δυναμική διαφορετική.
Το parti ξεπερνάει τον καταδυναστευτικό χαρακτήρα του σχεδίου που έχει εξελιχθεί μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο και που ακολουθείται πιστά και χωρίς παρέκκλιση.
Γίνεται ιδεόσχημα. Εκφράζει την ιδέα. Που ναι μπορεί να εξηγηθεί με λόγια προφορικά κι αναλύσεις σε κείμενο, αλλά έρχεται σε αντιπαράθεση με αυτά, με την ευχέρεια να τους αποδεικνύει με την ειλικρίνεια της γραμμής που κυλλάει στο χαρτί, την πρώτη στιγμή που αναπαριστάται μια ιδέα.
Δεν είναι αναγκαίο να είναι κτίριο πια. Μπορεί να είναι μόνο η κυκλοφορία μέσα σε αυτό. Ή η σύνδεση με το έξω. Δεν είναι αναγκαίο να είναι μόνο κάτοψη. Μπορεί να είναι όψη ή τομή ή ακόμα και αξονομετρικό. Μπορεί να είναι σκιά. Μπορεί τρισδιάστατο χάρτινο μοντέλο. Αρκεί να περιέχει την ιδέα και να ελέγχει τον λόγο που η γλώσσα και η γραφή του δίνουν τη δυνατότητα να τρέχει σε θέματα που δεν δείχνει το parti. Κάτι σαν κριτήριο διαψευσισμότητας...
Αλλά και με την ευχέρεια να αλλάξει. Ή να έχει μόνο κάποια μικρή υπόθεση μέσα του που να εξελιχθεί τελικά σε μια θέση. Ή που να είναι κάτι χειροπιαστό αυτό που αναπαριστά, ένα αντικείμενο ή μια πράξη, ή ακόμα και κάτι άπιαστο, μια ουτοπία να την πω με την κανονική της έννοια βέβαια κι όχι με την αρνητικότητα που της καρφώσαν οι νεοπραγματιστές...
Το parti του James Stirling για τον διαγωνισμό του Wallraf-Richardz Museum στην Cologne το 1975. Το σχέδιο είναι ογκομετρικό του χώρου κυκλοφορίας και όχι του κτιρίου. Διαγραμματικά διευκρινίζει μια σειρά από ενδιαφέροντες αλληλοεμπλεκόμενους χώρους διαφόρων εισόδων (foyers) του Μουσείου που "στρίβουν" εκτός του κύριου άξονα σε μια ασύμμετρη σύνθεση αλλά εξαίσια ισορροπημένη, όπου αυτά τα δυναμικά foyers έρχονται σε αντιπαράθεση με το στατικό κενό του καθεδρικού ναού (στο κάτω μέρος του parti).
1 comment:
Eλπίζω να τσέκαρες το μέηλ σου!
Post a Comment