The Texas Rangers, Notes from an Architectural Underground

Μεταξύ 1951 και 1957, κάποιοι νέοι Αρχιτέκτονες – με στόχο και σκοπό την αλλαγή της Αρχιτεκτονικής Παιδείας - συγκεντρώθηκαν στη σχολή της Αρχιτεκτονικής, του Πανεπιστημίου του Texas στο Austin. Οι "Texas Rangers," όπως αργότερα ονομάστηκαν - ανάμεσα σε άλλους οι Bernhard Hoesli, Colin Rowe, John Hejduk, Robert Slutzky, Lee Hodgden, John Shaw, and Werner Seligmann – δημιούργησαν ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα άνευ προηγουμένου που αμφισβήτησε και προκάλεσε τις παιδευτικές μεθόδους της εποχής και που περιείχε σε μεγάλο βαθμό τις αρχές και τις εξηγήσεις για μια μεταμοντέρνα επανάσταση στην Αρχιτεκτονική.

Προκαλώντας τις αντίθετες με όποια πνευματική αναζήτηση (“αντι-διανοουμενίστικες”) τάσεις, τόσο της πραγματιστικής περιφερειακής παράδοσης στην Αμερική, όσο και της μοντερνιστικής – στυλ Bauhaus – παιδαγωγικής στην αρχιτεκτονική εκπαίδευση, το νέο curriculum πρότεινε ότι ένα χρήσιμο κομμάτι της αρχιτεκτονικής θεωρίας μπορούσε να προέλθει από μια συνεχή κριτική αξιόλογων κτιρίων και αρχιτεκτονικών θεμάτων κατά τη διάρκεια της ιστορίας και του πολιτισμού του ανθρώπου. Δώθηκε έμφαση στην αναπαράσταση και την οργάνωση του αρχιτεκτονικού χώρου, (σε αντιδιαστολή με τη διαδικασία της σχηματοποίησης και μορφοποίησης μόνο της μάζας του κτιρίου), μαζί με την αναγνώριση και εξέλιξη της αρχιτεκτονικής ιδέας. Ενθαρρύνθηκε και προωθήθηκε η χρήση της Gestalt ψυχολογίας για αξιολογήσεις, εκτιμήσεις και περιγραφές της αρχιτεκτονικής μορφής και του χώρου και αναγνωρίστηκε η αξία του ιστορικού προηγούμενου στη διαδικασία της αρχιτεκτονικής σύνθεσης. Αυτά λέει περίπου ο Charles W. Moore στο εισαγωγικό του σημείωμα για το βιβλίο του Alexander Caragonne “The Texas Rangers, Notes from an Architectural Underground”

Το βιβλίο εστιάζει στη χαρισματική φιγούρα του Colin Rowe, ‘του σημαντικότερου δασκάλου της αρχιτεκτονικής στο 2^ο μισό του 20^ου αιώνα’ κατά το Association of Collegiate Schools of Architecture και φυσικά στο νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στο Texas και που με την εκδίωξη των Texas Rangers από το Austin, εξαπλώθηκε και κατάκτησε την αρχιτεκτονική εκπαίδευση.

Ο Colin ήταν άγγλος Αρχιτέκτονας, μαθητής του Rudolf Wittkower από το Warburg Institute του Πανεπιστημίου του Λονδίνου κριτικός και θεωρητικός της γενιάς των James Stirling, Colin St. John Wilson, Robert Maxwell, και Alan Colquhoun. Σαρκαστικός και φλεγματώδης, με ευχέρεια λόγου και ικανότητες αρχαίου Αθηναίου ρήτορα, δύσκολα τα έβαζες μαζί του. Για την ακρίβεια κανένας δεν τα έβαλε μαζί του όσο ζούσε. Μετά το θάνατο του βρέθηκαν μερικοί, μερικοί. Κι αυτό γιατί έβγαζε νόημα. Ήταν στοχαστής ελεύθερος κι όσο κι αν σε εξόργιζε η προσωπικότητα του, σε κέρδιζαν οι άψογοι λογικοί του συνειρμοί.

Η πρώτη ουσιαστική κριτική παρουσίαση του μοντέρνου κινήματος στην Αρχιτεκτονική έγινε από αυτόν μέσα στις αρχές του ’40, με το άρθρο περί διαφάνειας: κυριολεκτικής και φαινομενικής. Εξαφάνισε τους “μαέστρους” του Bauhaus (Mies, Gropius, Moholy-Nagy), χωρίς να απορρίψει τους ουσιαστικούς Albers, van Doesburg, Itten, Kandinsky και Klee και αποθέωσε τον Le Corbusier. Τόσο που η σχολή που δημιούργησε μετά το Texas, μαζί με τους υπόλοιπους Texas Rangers, κόλλησε το παρατσούκλι 'Le Corb Academy'.

Κόντρα στην μετάλλαξη του μοντέρνου από τους εργολάβους, τους πολιτικούς και τους μοντερνο-φορμαλιστές, έθεσε τις βάσεις αυτού που ονομάστηκε μετα-μοντέρνο στην Αρχιτεκτονική και όταν κι αυτό έγινε στυλ και μανιέρα, έριξε το βάρος του στον αστικό σχεδιασμό και την ανάλυση του ιστορικού προηγούμενου (historical precedent). Σημαντικό πόνημα του το Collage City (1978) μαζί με τον Alfred Koetter κι άλλα του βιβλία τα: The architecture of Good Intentions (1994), As I Was Saying: Recollections and Miscellaneous Essay (1996), The Mathematics of the Ideal Villa and Other Essays (1976) και το Transparency και με τις 2 εκθέσεις του θέματος.

Ο Alexander Caragonne παρουσιάζει με καταπληκτικό τρόπο την απαρχή του κινήματος των Texas Rangers και τη μεγαλοφυία του Colin Rowe.