καλά τελείωσε το 2007;

πάει κι αυτό!

κ α λ ή χ ρ ο ν ι ά


m a u v e

l i b r a r y n t h

Cabinet de Curiosités - μέρος 1ο

Οι αρχιτέκτονες του Seicento – της εποχής ανάμεσα στην Αναγέννηση και στο Baroque στην Ιταλία – «μεθυσμένοι» από την κουλτούρα της περιέργειας, είχαν δημιουργήσει συλλογές από «naturalia» και «artificialia», έφτιαχναν οπτικούς φακούς και επιστημονικά όργανα, διενεργούσαν αρχαιολογικές ανασκαφές και προσπαθούσαν γενικά να διευρύνουν τις γνώσεις τους επί παντός επιστητού. Αυτή τους η περιέργεια άφησε ανεξίτηλα το σημάδι της στο έργο τους. Μια σειρά από αρχιτέκτονες της περιόδου – με κύριο εκφραστή τον Francesco Borromini – μπορούν να οριστούν ως «δεξιοτέχνες», καθρέφτισμα του κόσμου των «curiosity cabinets» των – των προθηκών τους δηλαδή με τις συλλογές των περίεργων αντικειμένων. Ένα μικροσκοπικό μουσείο γεμάτο με νομίσματα από διάφορες εποχές και τόπους, απολιθώματα προϊστορικών όντων και φυτών όπως ναυτίλους και φύλλα φτέρης, κοχύλια, ταριχευμένα ζώα, κέρατα, σκελετούς, φτερά πουλιών, κομμάτια γλυπτών της αρχαιότητας, βιβλία τυπωμένα, χειρόγραφα, θρησκευτικά αντικείμενα, βοτανικές συλλογές, μέταλλα και ορυκτά, καθρέφτες, δοχεία, κ.ά. Δεν συγκέντρωναν αυτά τα αντικείμενα για την συλλεκτική τους ή και την καλλιτεχνική τους αξία, αλλά τα συνέλλεγαν από περιέργεια και για να μελετήσουν τη δομή και την μορφή τους...


(συνεχίζεται)

poeme electronique

oh well

ui7ty

Ένας χρόνος και κάτι... mauve

Bak Magazine - simply mauve

www.bakdergisi.com


bak

μόνο
αυτό
έχω
να
σας
πω:

bak

ki emena bebaia mou to eipe H kalH mou,
epistH9ia filH
kai apolyta eilikrinHs
kai akribodikaia kouklara
H mia kai monadikH

Calypso Larah

all through eternity

All through eternity

Beauty unveils His exquisite form

in the solitude of nothingness;

He holds a mirror to His Face

and beholds His own beauty.

he is the knower and the known,

the seer and the seen;

No eye but His own

has ever looked upon this Universe.

His every quality finds an expression:

Eternity becomes the verdant field of Time and Space;

Love, the life-giving garden of this world.

Every branch and leaf and fruit

Reveals an aspect of His perfection-

The cypress gives hint of His majesty,

The rose gives tidings of His beauty.

Whenever Beauty looks,

Love is also there;

Whenever beauty shows a rosy cheek

Love lights Her fire from that flame.

When beauty dwells in the dark folds of night

Love comes and finds a heart

entangled in tresses.

Beauty and Love are as body and soul.

Beauty is the mine, Love is the diamond.

They have together

since the beginning of time-

Side by side, step by step.

The Divani Shamsi Tabriz XV

mauve atlantis ή διακοπές τώρα

Υπάρχει ένα νησί κρυμμένο

από σύγνεφα.

με σύνορα κυκλώνων και καταιγίδων,

20 μέρες το χρόνο μονάχα ανοίγουν πέρασμα

οι θάλασσες και τα ρεύματα.

Τότε μόνο

ο καλύτερος των πλοηγών

θα μπορέσει

να σωθεί από τους ύφαλους.

Στο νησί φτάνουν μόνο οι “τρελοί”.

Εκείνοι που από ένστικτο

κι έμπνευση μόνο

τόλμησαν στο τέλος των 20

ημερών ν’αφήσουν ακυβέρνητο το σκαρί τους

στις νεογέννητες δίνες

και τους ασθενείς ανέμους.

Αυτοί άραξαν στο νησί

και τους καλοδέχτηκαν.

mauve, money, monastery + nature morte

money αλλά τι money;
καζανάκι δε τραβάς μετά τις 10μισυ,
στις πολυκατοικίες τους.
οι γριές ελβετίδες σε καρφώνουν
στην αστυνομία αν κάτσεις πάνω
από 5λεπτο στη γωνιά του δρόμου.
το χρήμα των κλεφτών και των
εγκληματιών του κόσμου όλου έχουν
μαζέψει,
αλλά
στο δεκάφραγκο τους
έχουν το θεό.
χμμ...
ξέρετε εκείνο το:
"ίδιο θεό έχουμε,
σε άλλα πιστεύουμε;"

ένα τέτοιο κάτι γιατί αν διανοηθώ ότι πιστεύω στον ίδιο θεό με τους "ήπιους μοντερνιστές"
του Ελλαδιστάν θα μού'ρθει και ντουβρουτζάς,
έξω από την ίωση που με έχει λοιώσει καλοκαιριάτικα...
..................................................................................................

Θα πάω σε μοναστήρι να κλειστώ.
Το αποφάσισα.






Ένα είναι το μοναστήρι
στον κόσμο όλο ε!









Άντε 2 το πολύ...

να βάλω και το τελευταίο "μ" για σήμερα...



ουφ...

ε ι κ ό ν α

mauve duesey

ταξίδι με ένα torpedo!

s u p e r c h a r g e d
vrooooooooooooooooom

ασπρόμαυρο

π α ι χ ν ί δ ι

το ζήτησε ο y.k.m.t. μου,
είδα και πώς το έκανε ο περ-
και ορίστε:

"sometimes a cigar... is just a cigar" Sigmund Freud

Ο Freud το είπε αυτό ή ο Groucho Marx;
Λέγεται, λέει ότι δεν το είπε ο Freud αλλά θα μπορούσε να το έχει πει, εννοώντας ότι μερικές φορές ένα πούρο δεν είναι φαλικό σύμβολο αλλά απλά ένα πούρο κι ότι ο Groucho Marx όταν μια κυρία του είπε ότι έχει πολλά παιδιά γιατί αγαπάει τον άντρα της, εκείνος της απάντησε ότι όμοια αγαπάει το πούρο του αλλά το βγάζει κι έξω (από το στόμα) κατά διαστήματα.
Από την άλλη ένα πούρο δεν είναι ένα πούρο
κατά το αυτή δεν είναι μια πίπα!

"στην αγάπη δεν νιώθω ότι οφείλω, στον έρωτα νιώθω πως χρωστώ" y.k.m.t.

μια πρόβα έρωτα είναι η αγάπη.
για αυτό είναι σημαντικό να αγαπάμε.
για να είμαστε έτοιμοι στον έρωτα.

"one of the best means for arousing the wish to work on yourself
is to realize that you may die at any moment.
But first you must learn how to keep it in mind." gurdjieff

"ωραία που γράφουν τα μαρκαδοράκια όταν είναι να τελειώσουν..." mauve

χμμ πρέπει να προτείνω και 5άδα...
enteka
nanakos
provatos
calypso larah &
apsoy

mauve ω δ ή

Ω, τοίχε του ήλιου γυρισιά σκιάς
που ξεπερνάς την επιφάνεια σου
με μυνήματα που απλώνεις
"σαν υλικό με σημασία".

Δεν ορίζεις - σαν πέρας που είσαι -
δεν τρομοκρατείς σαν οχυρό που φτιάχνεις
εκείνους που ακούμπησαν
πλάτη στην πλάτη σου
κι αφέθηκαν σ'ένα άγιο κι άγριο έρωτα.

Στις μυρωδιές που περιπλανιούνται
σαν ψυχές πάνω από την γραμμικότητα σου
κι εισβάλλουν στα ρουθούνια μου
και τις άλλες που έχουν ποτίσει
τις ρίζες σου,
λιβάνι τις έχω
στην τελετουργία των εποχών
που αλλάζει λίγο, μα τόσο δα λίγο
αλλά όσο πρέπει τη γεύση μου.

υγρές μα καθαρές το χειμώνα
που γρήγορα γίνονται φιλί, αγκαλιά και σφίξιμο
τρελές και μεθυσμένες την άνοιξη
να οδηγούν σε δαγκώματα και χαμόγελα
ιδρωμένες, μοσχομύριστες τα καλοκαίρια
να αφήνουν τα σώματα ακίνητα με μάτια κλειστά
και φουσκωμένες, δροσερές το φθινόπωρο
να μένουν όρκοι των φλεβών.

Ω, πάνσοφο τείχος, πρώτη απόδειξη των άκρων,
στο βερολίνο σ'έκανα κάθετη τοπογραφία
κι έστησα σκήτη 2 ερωτευμένων
- να συναντιούνται εκεί -
στρατιωτών, τσαμπί να κρέμεται,
στη λευκωσία σ'έχασα ανάμεσα σε κρεβατοκάμαρες
και κουρτίνες που αφέθηκαν να μοιρολογούν
χτυπώντας μ'ορμή,
αφήνοντας τον άνεμο να τις κουρέψει.
και στο στρατόπεδο 187 μέρες που με κράτησες
μακριά του, σε μίσησα
και σου έγραψα εσένα τον ερωτά μου
με σπέρμα και με ξιφολόγχη.

Τώρα σε έκαναν στοιχείο κανάβου.
Και την παρέκβαση σου τη μετρούν.
Σε ορίζουν πλήρες, πλήρωσης υλικό
ανάμεσα σε δοκούς, υποστυλώματα και πλάκες.
Άντε σου κοπανάνε και υφές με κόλπα
κι επικαλύψεις ενίοτε,
αρκεί να φαίνεται η δομή σου.

Ω, αρχαίε μου μανδύα ιερέ, τους λέω
για εσένα σαν σε παραμύθι
και με ακούνε ακόμα...

λέω:
κάποτε ήσουν λάβα και διπλώθηκες
στην ανάδευση με το νερό, σκλήρυνες
σου έσκαψε ο άνεμος ρυτίδες
φύτρωσαν σπόροι εκεί και θέριεψαν
τους κράτησες ζεστούς και στο ζευγάρωμα σου
έσπειρες γραμμές, γραμμούλες και κυκλάκια.
καρποί που ταξιδέψαν μακριά
και φτιάξαν πέρατα
αρχές και τέλος δηλαδή, μαζί
για νά'χει το νερό πορεία από κάτω
για νά'χει το ρύζι σκαλοπάτι κι η ελιά
για νά'χει το αγέρι φλογέρα να φυσσά
για νά'χει το παιδί κρυψώνα...

λ έ ξ ε ι ς

κ ε ν ό

ενδιάμεσο
εμβόλιμο
παρενθετικό

απρόοπτο
συμπτωματικό
ενδεχόμενο

ακαθόριστο
απροσδιόριστο
δισδιάκριτο

ξεχασμένο
κ ρ υ φ ό

ά σ χ ε τ ο

"afti i nixta dinei enan xairetismo stin psixi mas

i piisi mas einai ftwxi, apofevgei tin alitheia,
fovatai tin asximeia, grafetai me egwismo kai
kataligei pio griza, ki ap' to grizo pou apofigame

mou leei i zwi mou n' anazitisw ti xara tis prodosias

adeiasa poli, akoma den teleiwsa, ma de xairomai gi'
afto

oi imnoi t' ouranou me afinoun adiaforo
ta pragmata epapsan na mirikazoun zwoules

poio derma fidiou, poia palia psixi afinei i zwi mou

pou paei, sto idio tapeino swma, xwris kefi, xwris
xara paidiki, xwris tin anasigrotisi tis kathe meras

menei na ginw allos, na prodwsw o,ti ipirksa, n'
afosiwthw se osa den ithela pote na ginw

stin afetiria, tha koitazoun ta paidika mou matia,
stin ekkinisi tha dakrisoun ki afto tha 'nai to
sinthima gia na treksw

borei omws kai na meinw edw, wspou na marathw ki allo,
na aisthanomai to arwma mou san varidi ston aera kai
ton aera na me ponaei, na mou ksinei pliges

kai ipokwfa, ipogeia, mesa kai katw, na vouizoun oi
meres pou epesan apo panw mou, tha lew ''toso boresa,
toso katalava, toso iksera, toso ithela'' kai tha
spane ta mirmigia tin poreia tous, tha ekrignintai ta
makrina sinnefa mesa sta nefi tou neou kosmou..."

Η ευωδιά του Ωκεανού

Η ευωδιά του Ωκεανού!
Ελευθερία πρωτόγνωρη, κρύο νερό, ατέλειωτο εύρος.
Είδα τις φάλαινες μακριά και ξανοίχτηκα.
Έκανα βουτιά και νόμισα πως άκουσα το τραγούδι τους.
Που πάνε οι φωνές όταν φεύγουν κι από τα αυτιά μας;
Δεν συνεχίζουν σαν κύμματα;
Τι λένε οι επιστήμονες για αυτό;

Στο ίδιο σημείο άκουσα παφλασμό...
Νόμισα έπαιζα στο Splash.
Γιατί γοργόνα πρέπει να ήταν. Ίδια με την Daryl Hannah.
Μου άστραψε μια με την ουρά της κι έμεινα λιπόθυμος για ώρες...
Στην αμμουδιά του Cape Cod με ξύπνησαν τα καβουράκια.
Σύρθηκα σε μια λακούβα κι έμεινα να κλαίω έναν αιώνα
αραδιάζοντας εκατό αυγά σε κάθε μου δάκρυ...

Οι αρχές της νέας εκατονταετίας με βρήκαν
στη Νορβηγία μπλεγμένο μπακαλιάρο να αποξηραίνομαι
στα νησιά Lofoten.
Με περιτύλιξαν ωραίο πακέτο και με έστειλαν Μάρτη μήνα
στην Ελλάδα.
Με σκορδαλιά τη μέρα του Ευαγγελισμού, τηγανητός
καταναλώθηκα από ένα λιγόφαγο αγόρι
που του άρεσε η κρούστα αλλά έφαγε και λίγο ψαρόψιχα μαζί...

Τα βρήκαμε και μιλούσαμε για ώρες πολλές,
τόσο πολύ που φοβήθηκαν οι γονείς του
και τον πήγαν σε γιατρούς και κλινικές,
του έδωσαν φάρμακα και με επηρέασαν κι εμένα
και δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη.
Αλλά επικοινωνούσαμε ο ένας μέσα στον άλλον,
μου είπε όλα του τα μυστικά
και πέθανε χαμογελαστός αλλά μόνο εγώ το κατάλαβα
ενώ οι άλλοι πήραν εμένα για γιατρεμένο στο κορμί του αγοριού
και χάρηκαν πολύ.

Από τότε ζω στο σώμα του.
Στο σώμα μου πια.
Χωρίς λέπια, χωρίς κέλυφος, δίχως ουρά...
Γυμνός να παίζω ρόλους θεατρικούς
με αμέτρητα κουστούμια ντυμένος.

Κάτι μέσα μου λέει να πάω στο Cape Cod
να νοιώσω ξανά ελεύθερος κι ερωτευμένος
και να αρχίσω πάλι από την αρχή...
από την εωδιά του Ωκεανού!

λ ω τ ό ς

Από μήνα στο μήνα το πάω τον τελευταίο καιρό...
Μια φορά για νά'χει ο κάθε μήνας από μια...
καιρός κανείς.
έχει γίνει ο χρόνος σκόνη και μετριέται σε κλεψύδρα...
πόσο από εδώ εως το αεροδρόμιο, πότε να ξυπνήσω, πώς να πάω,
τα εισιτήρια στη σωστή τσέπη στο back pack, μαζί με του τρένου
και του πλοίου (!) του λεωφορείου και του metro...
κι η ταυτότητα;
και το ληγμένο διαβατήριο γιατί το σέρνω ακόμα μαζί
και δε πάω να το ανανεώσω;
Ιπτάμενος, τροχιοδρομημένος, επωχούμενος, ναύτης
με αύρα ταξιδευτή και δεκανίκια,
αρχαία φωτογραφική μηχανή
και sketcbook ciak! μολύβια χοντρά και λεπτά, πέννες, πενάκια
και ακουαρέλλες guache, σε κασσετίνες μεταλικές κι από κουτιά πούρων
κι άλλων συσκευασιών, οβάλ και παραλληλόγραμμες.
Και βιβλία ένα, δυο και έναν 80άρη εξωτερικό σκληρό με όλη μου
την περιουσία μέσα. Τις σημειώσεις, τα e-books, τις ταινίες για τα παιδιά
και μουσική.
Κι απ' τη δύση στην ανατολή και καλημέρες και χαμόγελα
και μεγάλες κουβέντες κι υποσημειώσεις και να τρέχει το μολύβι
πάνω στο χαρτί - να βγάζει ευθεία με λίγο τρέμουλο για να βγει ευθεία -
και να τρέχει το μολύβι πάνω στον τοίχο για νά'ναι η λεπτομέρεια δίπλα
στο μάστορα ή στο δικό του το τεφτέρι γιατί τα χάνει τα σχέδια τα μεγάλα...

κι απ' το μυρωδάτο ξύλο, στο άγιο σίδερο, στο χρωματιστό στο χρώμα της εληάς αλουμίνιο,
στο κοπανιστό μάρμαρο και στο μαύρο μωσαϊκό. και στο τσιμέντο το άγριο
και τον σοβά τον τραβηχτό...
κι από τον γαλλικό, στον σκέτο ελληνικό, στον espresso μετά και στον fredo.
και μια μπανάνα το πρωί γιατί πεινώ και λίγο ψωμί
και σαλάτα και σαρδέλα στα κάρβουνα και μεζέ το βράδυ με λίγο κρασί ή τσίπουρο
και μολυβομαχίες στο τραπεζομάντηλο. κι εκεί...
κι αστεία και μπηχτές κι όλοι μαζί...
κι ευτυχώς πάνε για ύπνο νωρίς κι έχω καιρό και πάω με τα παιδιά,
κι εκεί λόγια όμορφα και έμπνευση και χορό και ιδέες κι άλλα σχέδια
κι άλλα πολλά...

έγραφε ο Χειμωνάς ότι είναι ένας τοίχος αλειμμένος με ένα υλικό σαν σημασία
και πιο εύστοχο δεν έχω διαβάσει. μόνο που πάντα έψαχνα να βρω
εκείνους που τον έγραφαν.
και τώρα που τους βρήκα έχουν γίνει αυτοί δάσκαλοι και σοφοί.

έτσι όλα τέτοια νύχτα μού'ρχονται στο μυαλό...
ας τα διαβάσω αύριο να δω πώς ακούγονται

guitar

μου έχει λείψει το blogging...
καιρός να το ξαναρχίσω

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

back! ε π ι τ έ λ ο υ ς

έχω ξανά υπολογιστή

:-))))))))))))))))))))))

ζήήήήήήήήήήήήήτω

σημειώσεων 002: p a r t i

Ο όρος parti προέρχεται από τη φράση prendre parti (παίρνω θέση, αποφασίζω) και το να πει κάποιος ότι ένα parti είναι καλά εδραιωμένο (trouve) τότε επαινείται μια σύνθεση στην οποία ενοποιείται το "όλον". Κομμάτι της esquisse που ακολουθούσε την analytique στο περίφημο σύστημα σύνθεσης της Beaux-Arts.
Ο όρος παρέμεινε και στο μοντέρνο κίνημα περίπου με την ίδια αξία. Από έξω προς τα μέσα και με το μυαλό πάντα στο "όλον". Αλλά με μια δυναμική διαφορετική.
Το parti ξεπερνάει τον καταδυναστευτικό χαρακτήρα του σχεδίου που έχει εξελιχθεί μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο και που ακολουθείται πιστά και χωρίς παρέκκλιση.
Γίνεται ιδεόσχημα. Εκφράζει την ιδέα. Που ναι μπορεί να εξηγηθεί με λόγια προφορικά κι αναλύσεις σε κείμενο, αλλά έρχεται σε αντιπαράθεση με αυτά, με την ευχέρεια να τους αποδεικνύει με την ειλικρίνεια της γραμμής που κυλλάει στο χαρτί, την πρώτη στιγμή που αναπαριστάται μια ιδέα.
Δεν είναι αναγκαίο να είναι κτίριο πια. Μπορεί να είναι μόνο η κυκλοφορία μέσα σε αυτό. Ή η σύνδεση με το έξω. Δεν είναι αναγκαίο να είναι μόνο κάτοψη. Μπορεί να είναι όψη ή τομή ή ακόμα και αξονομετρικό. Μπορεί να είναι σκιά. Μπορεί τρισδιάστατο χάρτινο μοντέλο. Αρκεί να περιέχει την ιδέα και να ελέγχει τον λόγο που η γλώσσα και η γραφή του δίνουν τη δυνατότητα να τρέχει σε θέματα που δεν δείχνει το parti. Κάτι σαν κριτήριο διαψευσισμότητας...
Αλλά και με την ευχέρεια να αλλάξει. Ή να έχει μόνο κάποια μικρή υπόθεση μέσα του που να εξελιχθεί τελικά σε μια θέση. Ή που να είναι κάτι χειροπιαστό αυτό που αναπαριστά, ένα αντικείμενο ή μια πράξη, ή ακόμα και κάτι άπιαστο, μια ουτοπία να την πω με την κανονική της έννοια βέβαια κι όχι με την αρνητικότητα που της καρφώσαν οι νεοπραγματιστές...


Το parti του James Stirling για τον διαγωνισμό του Wallraf-Richardz Museum στην Cologne το 1975. Το σχέδιο είναι ογκομετρικό του χώρου κυκλοφορίας και όχι του κτιρίου. Διαγραμματικά διευκρινίζει μια σειρά από ενδιαφέροντες αλληλοεμπλεκόμενους χώρους διαφόρων εισόδων (foyers) του Μουσείου που "στρίβουν" εκτός του κύριου άξονα σε μια ασύμμετρη σύνθεση αλλά εξαίσια ισορροπημένη, όπου αυτά τα δυναμικά foyers έρχονται σε αντιπαράθεση με το στατικό κενό του καθεδρικού ναού (στο κάτω μέρος του parti).

5 m a u v e s

Inversions or Windings or Changes

The journal Wendingen, published between 1918 and 1931, was considered the magazine of the Amsterdam School.
"remarkable square format and striking typography (H. Th. Wijdeveld)"

σημειώσεων 001

Έχω χάσει την κορδέλα. Την 50άρα!
και το πορτοκαλί sketchbook!!!

Θά'χουν πέσει από πίσω...

HOPI words of WISDOM

"You have been telling the people that this is the Eleventh Hour, now you must go back and tell the people that this is the Hour. And there are things to be considered ... Where are you living? What are you doing? What are your relationships? Are you in right relation? Where is your water? Know your garden. It is time to speak your Truth. Create your community. Be good to each other. And do not look outside yourself for the leader." Then he clasped his hands together, smiled, and said, "This could be a good time! There is a river flowing now very fast. It is so great and swift that there are those who will be afraid. They will try to hold on to the shore. They will feel they are being torn apart and will suffer greatly. Know the river has its destination. The elders say we must let go of the shore, push off into the middle of the river, keep our eyes open, and our heads above water. And I say, see who is in there with you and celebrate. At this time in history, we are to take nothing personally. Least of all, ourselves. For the moment that we do, our spiritual growth and journey comes to a halt. The time of the lone wolf is over. Gather yourselves! Banish the word struggle from your attitude and your vocabulary. All that we do now must be done in a sacred manner and in celebration. We are the ones we've been waiting for."


Oraibi, Arizona Hopi Nation, ELDERS




post για σένα Νανάκο ειδικά, σαν απάντηση στο post του γκρεμού που ανέβασες
και δεν πρόλαβα να σου γράψω αυτό που ήθελα σαν σχόλιο.
Θυμήθηκα αυτή την προτροπή των HOPI και είπα να τη μοιραστώ μαζί σου και με όλους όσους το ανακαλύψουν εδώ.

Münir Nurettin Selçuk

Ο Münir Nurettin Selçuk γεννήθηκε στις αρχές του 20^ου αιώνα (1899 με 1901) στην Κωνσταντινούπολη όπου και πέθανε στις 27 Απριλίου, 1981. Μαθητής του Zekaizade Ahmed Efendi, ενός από τους σημαντικότερους δασκάλους στην εποχή του, αυθεντία στο ρεπερτόριο της κλασσικής Οθωμανικής μουσικής. Στα επόμενα χρόνια της εκπαίδευσης του έγινε μέλος της Şark Musikisi Cemiyeti, μιας διάσημης μουσικής κοινότητας με ταλαντούχους μουσικούς και γνώστες του αντικειμένου όπως ο Ali Rıfat Çağatay και ο Bestenigar Ziya Bey. Ο νέος Selçuk έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως σολίστ στις συναυλίες που οργάνωνε η συγκεκριμένη κοινότητα.

Με υποτροφία της His Master's Voice record company, πήγε στο Παρίσι το 1928 και για 2 χρόνια έκανε μαθήματα για να βελτιώσει την τεχνική του. Όταν επέστρεψε στις 22 Φεβρουαρίου, 1930, έδωσε μια συναυλία στο Γαλλικό Θέατρο (French Theatre) στο Beyoğlu, που θεωρείται σημείο αναφοράς για την Οθωμανική κλασσική μουσική. Αυτό το ιστορικό γεγονός για την τουρκική μουσική – παρουσιασμένο για πρώτη φορά σε μοντέρνα σκηνή – μαζί με μια σειρά από συναυλίες που ακολούθησαν, εδραίωσαν ένα νέο είδος εκτέλεσης στην τουρκική έντεχνη μουσική δημιουργώντας υψηλά μέτρα και σταθμά που ελάχιστοι αοιδοί μπόρεσαν να φτάσουν. Ανάμεσα σε όλα, ο Selçuk ήταν κι ο πρώτος που εκτέλεσε μουσικό έργο όρθιος. Πριν από τη συγκεκριμένη συναυλία, η συνήθης πρακτική για τους παραδοσιακούς μουσικούς ήταν να κάθονται άνετα και να τραγουδούν μπροστά σε ολιγάριθμο ακρωατήριο σε ιδιωτικές συγκεντρώσεις και μικρής κλίμακας συναντήσεις.

Ξεκινώντας στη δεκαετία του ‘20, ο Selçuk ηχογραφεί δίσκους των 78 στροφών, για τις εταιρείες, His Master's Voice, Orfcon Record, Polydor, Odeon, και Pathe Record. Αυτοί οι δίσκοι τον έκαναν διάσημο παντού στην Τουρκία. Στα 1954 έγινε διευθυντής της ορχήστρας του Istanbul Conservatory και παρουσίασε ως μαέστρος και σολίστ περισσότερες από 300 συναυλίες μέχρι το 1976, κλείνοντας μια 22χρονη πορεία θριάμβου.

Ο Selçuk είναι αναμφίβολα ο σημαντικότερος αοιδός της Οθωμανικής μουσικής στον 20^ο αιώνα. Η επιρροή του δεν συγκρίνεται με κανενός άλλου τούρκου τραγουδιστή. Ο τρόπος και το ύφος της μουσικής του εκτέλεσης ήταν τόσο καθοριστικά που τα μουσικά στυλ στην Τουρκία μετά την εμφάνιση του χωρίστηκαν σε κατηγορίες "προ Selçuk" και "μετά Selçuk".

Η σημαντικότερη συνδρομή του Selçuk στην τεχνική εκτέλεσης των μουσικών έργων ήταν η εισαγωγή ενός απλούστερου, ειλικρινούς και σίγουρα πιο μελωδικού στυλ. Οι παλαιότεροι τραγουδιστές είχαν τη συνήθεια να χρησιμοποιούν πολλούς διακοσμητικούς λαρυγγισμούς για να εντυπωσιάσουν. Αυτά τα στολίδια ήταν ιδιόμορφα χαρακτηριστικά των αφηγητών του Κορανίου και ο Selçuk κατάφερε γρήγορα να ορίσει ξεκάθαρα τις διαφορές ανάμεσα στην θρησκευτική και την κοσμική μουσική, κρατώντας το gazel (ποιητική φόρμα με δίστιχα που μοιράζονται ρίμα και ακολουθεί επωδός) αλλά εξελίσσοντας το σε μια πιο λαϊκή έκδοση του Οθωμανικού φωνητικού αυτοσχεδιασμού. Γενικά, κατάφερε να αποδώσει με τον πιο σχετικό και ουσιαστικό τρόπο, τόσο τις θρησκευτικές, όσο και τις κοσμικές μουσικές συνθετικές φόρμες. Ωστόσο οι καινοτομίες που εισήγαγε στην εκτέλεση δεν ακούστηκαν ξένες, ούτε προκάλεσαν τη φύση της Οθωμανικής κλασσικής μουσικής. Τουναντίον κατάφερε να συνενώσει το παλαιό με το νέο, το παραδοσιακό με το μοντέρνο.

Το ρεπερτόριο που διέθετε στην κλασσική Οθωμανική μουσική ήταν τεράστιο. Ακόμα και μια γρήγορη ματιά στους δίσκους του, είναι αρκετή για να δείξει το εύρος των συνθέσεων που ήξερε και είχε αποδώσει. Ακόμα περισσότερο είχε βαθιά γνώση των πιο αυθεντικών αποδόσεων και ερμηνειών των κλασσικών συνθέσεων.

Ο Selçuk ήταν μοναδικός τραγουδιστής με ευκολία να χρησιμοποιεί τη φωνή του σα μουσικό όργανο. Η κλασσική Οθωμανική μουσική, απέκτησε στον 20^ο αιώνα δύο κορυφαίους ερμηνευτές που ποτέ άλλοτε δεν είχε και που κατ’ουσία την διέσωσαν: Τον Tanburi Cemil Bey στην οργανική μουσική, και τον Münir Nurettin Selçuk στο τραγούδι. Αυτό που κατάφερε ο Selçuk ήταν να παρουσιάσει το φωνητικό αντίβαρο αυτού που έκανε ο Tanburi Cemil με την οργανική μουσική.

Αυτά έγραψε περίπου ο Bülent Aksoy στην παρουσίαση ενός CD για τη δουλειά που είχε κάνει ο Münir Nurettin Selçuk για το αρχείο του Istanbul Conservatory.

Ο Münir Nurettin Selçuk συνήθιζε να πηγαίνει και να ψέλνει στο Άγιο Όρος. Οι μοναχοί τον καλοδεχόντουσαν και του έδιναν το αριστερό ψαλτήρι. Λίγο πριν το θάνατο του, στα 1979 περίπου, βρέθηκαν αντιμέτωποι σε μια κόντρα τεριρέμ ο Münir Nurettin Selçuk κι ο Φιρφιρής, μοναχός που μόνο το παρατσούκλι του θυμάμαι από αυτά που έχω ακούσει. Σε εκείνο το παρεκλήσσι, συναντήθηκαν οι 2 από τις 3 σπουδαιότερες φωνές (αντρών) του κόσμου όλου. (Έλειπε ο Nusfrat Fateh Ali Khan!) Κι από ότι λένε κουνήθηκε ο ουρανός κι η γη...

Δυο τραγούδια του Münir Nurettin Selçuk, για να πάρετε μια γεύση:

Aheste Cek Kurekleri

Aziz Istanbul