moderate grayish violet to moderate reddish purple

Thursday, December 21, 2006

ο ένας και ο άλλος

4 comments:

Anonymous said...

o αλέξης ήταν στο 'δύο'. αλήθεια...

Anonymous said...

υπέροχο και συγκινητικό, ναι πιστεύω ότι θα άρεσε στον αλέξη το 2, πολύ.

mauve said...

σίγουρα στο μυαλό του δημιουργού δεν μπορώ να μπω. τα αγόρια που ψάχνουν όμως, που κουβαλούν τις μνήμες τους σε μια βαλίτσα ή ένα backpack (το λέει ο ίδιος), που επιδεικνύουν το σώμα τους, που στέκουν με ανιχνευτικό τρόπο απέναντι στο θηλυκό, που διχάζονται, που κυνηγούν το άλλο τους, είναι έντονες ιδέες στο έργο.
συμφωνώ βέβαια κι εγώ με τον ερωτισμό σε αυτές τις αγορίστικες παρέες. το έχω ζήσει με τους δικούς μου κολητούς που δεν είναι και gay. Γι αυτό και διαφωνώ με την εύκολη κριτική ότι αυτό είναι ένα gay έργο. Βέβαια απέναντι σε κάποιον που τα έχει ξεκάθαρα όλα και ήξερε ακριβώς τι θέλει από μικρός και είχε τη μοναδικότητα του αποδεδειγμένη και αυθύπαρκτη και διόλου δεν έψαξε, ανίχνευσε, δοκίμασε, παρατήρησε, μοιράστηκε και ρώτησε - αν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος - θα του έλεγα ότι οι υπόλοιποι έχουμε κάνει ακριβώς αυτό που δείχνει ο παπαϊωάννου.
νομίζω λοιπόν ότι έχετε δίκιο. ο αλέξης, και είναι μέσα στο έργο αμβρόσιε και σίγουρα θα του άρεσε tifoeus.
:)

desiderius said...

Φίλε Mauve
Συχαρητήρια, ωραίο ποστ και συγκινηιτκό.

Ο Δ. Παπαϊωάννου ξεκαθάρισε βέβαια την Κυριακή 24.12 ("Το βήμα") ότι "Το θέμα του δεν είναι μόνο το αρσενικό", ενώ όρισε το θέμα της παράστασής του "την υπαρξιακή ανασχόληση ενός ανθρώπου με τη μοναξιά του". Αυτό παρεμπιπτόντως, ως απάντηση στις μομφές των διάφορων ότι πρόκειται για ομοφυλοφιλικό έργο. Η συζήτηση που έγινε στο μπλογκ του Νίκου Δήμου είναι ενδεικτική νομίζω. (Προσωπικά δεν έχω τη δυνατότητα να δω την παράσταση και να κρίνω).