Το μωβ είναι η πρώτη συνθετική χρωστική ουσία ανιλίνης.
Το ανακάλυψε τυχαία ο χημικός Sir William Henry Perkin, στα 18 του (δεν ήταν τότε Sir), το 1856, στην προσπάθεια του να φτιάξει τεχνητή κινίνη!
Την ονόμασε Μωβεΐνη (Mauveine) ή αλλιώς ανιλινικό πορφυρό (aniline purple).
Το χημικό της όνομα είναι: 3-amino-2,±9-dimethyl-5-phenyl-7-(p-tolylamino) phenazinium acetate. Ο τύπος της είναι C26H23N4+X- (mauveine A) και C27H25N4+X- (mauveine B).
Το μωβ εκτός από το πρώτο συνθετικό χρώμα είναι ίσως το πιο σημαντικό που ανακαλύφθηκε στο σύγχρονο δυτικό πολιτισμό και την βιομηχανική επανάσταση. Αυτό υποστηρίζει ο Simon Garfield στο βιβλίο του Mauve: How One Man Invented a Color that Changed the World (2000). Ο Garfield θεωρεί ότι η τυχαία ανακάλυψη του χρώματος μωβ από τον William Perkin και μια μέθοδος του για μαζική παραγωγή του χρώματος, απογείωσαν το ενδιαφέρον για το ερευνητικό έργο των χημικών και την βιομηχανική παραγωγή και εφαρμογή του έργου αυτού.
"Mauve led to new crimsons, violets, blues and greens and earned its inventor a fortune. But its importance extended far beyond ball gowns. Before mauve, chemistry was largely a theoretical science. After it, science created huge industries and the impact of the new colour had fundamental affects on the development of explosives, perfume, photography and modern medicine." Simon Garfield 2000
Λίγα χρόνια μετά, το 1862, η νεαρή τότε και λεπτούλα ακόμα Βασίλισσα Βικτωρία του Ηνωμένου Βασιλείου, εμφανίζεται στο Royal Exhibition με μωβ μεταξωτή τουαλέτα. Κι αμέσως το μωβ γίνεται μόδα. Τόσο μόδα που τα nineties του 19ου αιώνα, παίρνουν το όνομα Georgian "Mauve Decade".
"Ordinary women always console themselves. Some of them do it by going in for sentimental colours. Never trust a woman who wears mauve, whatever her age may be. It always means they have a history." Oscar Wilde 1891
Το μωβ κατόπιν αντικαθίσταται από νέα χρώματα. Περνάει μια κάμψη. Γίνεται συνώνυμο της εκκεντρικότητας, της μελαγχολίας, του φόβου, του κινδύνου, ακόμα και του θανάτου!
Γίνεται όμως και ηλιοβασίλεμα. Δεν είναι πια βιολετί ή πορφυρά τα κατεβάσματα του ήλιου, αλλά το απανάμεσα τους. Μωβ! Κι αυτό το χρώμα επιλέγει και το Hollywood στο technicolour του για αυτά.
Η μόδα δε θα ξεχάσει το μωβ. Ο Balenciaga στην αρχή του 2ου μισού του 20ου αιώνα και ο Yves-Saint-Laurent τη δεκαετία του ’80 θα το ξανακάνουν κυρίαρχο. Πάλι σε έκδοση βραδυνού ενδύματος.
Δύσκολο να φορέσεις μωβ. Δυσκολότερο από αυτό μόνο το κόκκινο. Θα τα καταφέρουν (και στα 2) ελάχιστες από τις μεγάλες ντίβες: Μαρία Κάλλας, Μελίνα Μερκούρη, Κατρίν Ντενέβ, Γκρέις Κέλλυ.
Στα λατινικά το μωβ είναι “malva” κι έχει σχέση με το χρώμα της μολόχας. Στα ελληνικά το μωβ γράφεται μοβ αλλά δε μου αρέσει αυτό το γράψιμο και είναι κατά κάποιο τρόπο ισότιμο με το μενεξεδί που το αγαπώ πολύ.
Μωβ λοιπόν.
Μωβ είναι το σάλι της θείας μου της Ελένης. Της αδερφής της μαμάς μου που με κρατούσε όταν διασκέδαζαν τα βράδια οι γονείς μου. Το σάλι το έφτιαξε η θεία όταν ήμουν 7 χρονών. Αστεία δουλειά για την τέχνη της. Ήταν υφάντρα ανυπολόγιστων δυνατοτήτων και ακρίβειας. Το σάλι αυτό το ξεκίνησε ένα βράδυ που μου έκανε «παρέα». Το σχεδιάσαμε μαζί. Είχε χοντρή πλέξη, τρίγωνο σχήμα και ανοίγματα σε ισομοιρασμένα ρομβοειδή διαστήματα σε διαγώνια φορά. Τα ανοίγματα γέμιζαν με πολύχρωμα λουλουδάκια. Εγώ τα έβαλα στη θέση που είναι. Μ’έβαλε η θεία να το κάνω. Ήταν το πρώτο κοινό μας project... Το είχα για χαμένο αλλά βρέθηκε και το έχω πια δίπλα στο κρεβάτι μου.
Μαύρη τουαλέτα satin με ένα κεντημένο μωβ μεγάλο λουλούδι φορούσε κι η μάνα μου σε κάποιο γάμο. Δε θυμάμαι το γάμο αλλά τη μαμά μου τη θυμάμαι. Ήταν ομορφότερη από όλες και ήθελαν να μάθουν το σχεδιαστή και πότε πήγε στο Παρίσι και πόσα πλήρωσε για εκείνο το θεϊκό ένδυμα. Εκείνη δεν είπε, χαμογέλασε και λίγο ντράπηκε γιατί το είχε ράψει μόνη της... Δε θα την πίστευαν ότι κι αν έλεγε. Τόσο όμορφο ήταν πάνω της.
Μωβ ξέρασε ένα αγαπημένο μπλε μπλουζάκι μου. Βγήκε η ματζέντα, θα το έπλυνα και σε λάθος βαθμούς, ήταν και φτηνό, αλλά έγινε καταπληκτικό. Τό’χω ακόμα.
Μωβ έχω κι ένα παντελόνι “στρατιωτικό” με τσέπες στα πλάγια χαμηλά. Είναι εργασίας και το βάζω επιλεκτικά στη δουλειά, όταν αποφασίζω να λερωθώ…
Μωβ ήταν και η φουντίτσα που φορούσα στο καπέλο αποφοίτησης μου. Το χρώμα της σχολής μου. Της alma mater μου.
Μωβ είναι επίσης, σας το λέω κι εγω (:-P), τα πιο όμορφα βασιλέματα του ήλιου εκεί ανάμεσα στο πορφυρό και το βιολετί με πορτοκαλί και κίτρινες ανταύγιες!
Μωβ έμοιαζε και το χρώμα του αίματος στις φλέβες του, μέσα από το λευκό του δέρμα…
Μωβ είναι ένα χρώμα που αγαπώ. Αγαπώ και το μελιτζανί - το aubergeen, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
